De Barranco del Infierno, oftewel de Helleravijn is niet zo hels als het zich voordoet.
Wij deden het op een zonnige voormiddag. We vertrokken om 10 u, ideaal weer dus.
Je moet vooraf inschrijven; dat kan via de website.
Ze vragen dat je gesloten schoenen draagt – dat raad ik inderdaad ook aan – en water meeneemt. Gedurende het laatste stuk vragen ze ook dat je doorloopt en oplet voor vallende rotsen. Je wordt verplicht om een helm te dragen.
Er is hier heel wat om te doen, maar ik vind dat “Much ado about nothing”. Naar het schijnt is het na een regendag wel gevaarlijker.
De geschatte tijd is 3u30, maar met stops, fotostops en een wat langere stop aan de waterval, deden we er 2u over. Toch kan je niet zeggen dat ik fit ben, want ik heb al last als ik thuis de trap op moet.
De wandeling zelf dan: het is best pittig, maar goed te doen. Het is dan ook maar 6,6 km lang. Het leuke is ook dat het onderverdeeld is in 12 stukken, zodat je telkens je vordering ziet en het aantal meter tot de volgende stop.
Die rechtopstaande cactussen tussen de rotsen, hoog en laag, zijn indrukwekkend.
Ook het geluid van de dieren, de vogels en op een bepaald stuk de kikkers, is overweldigend. Op een bepaald ogenblik kom je een speciale vogel tegen, soort parelhoen, maar die is zo tam als wat. Die kwam zelfs op mijn schoot zitten, ik schrikken natuurlijk.
Wij deden het in de lente en de vele bloemen op ons pad waren prachtig. De waterval zelf is beperkt maar je kan wel zien waar het water vroeger de kloof heeft uitgesleten.
Kortom: leuke wandeling, niet te moeilijk, wel veel trappen.
Surround yourself with beauty and positive people 